Waarom ik (nog steeds) fan van Instagram ben

Het lijkt wel alsof steeds meer mensen Instagram niet zo leuk meer vinden. Volgers worden gekocht, het algoritme zorgt voor minder weergaven en het ‘volg en ontvolg’-spelletje zijn ook steeds meer mensen zat. Toch hou ik nog steeds van Instagram en ik vertel je waarom.

Instagram was de afgelopen 2 jaar wel ’the place to be’. Een internationaal en snelgroeiend platform dat begin 2017 ook nog eens een Stories-functie kreeg!

Meer hashtags en volgers

Ik heb sinds 2013 een Instagram-account en vanaf 2014 ben ik er serieus mee bezig. Nou ja, serieus… Mijn oudste online foto kreeg in totaal 9 likes, miste een bijschrift en plaatsbepaling en had maar 2 of 3 echte hashtags. Maar daar was ik denk ik niet alleen in. Volgens mij zijn veel anderen ook op die manier begonnen.

In het begin had ik ook geen idee hoe ik het beste leuke accounts kon ontdekken of volgen. Pas later – eind 2014 – begon dat bij mij pas te komen. Ik volgde meer mensen en gebruikte meer hashtags.

By Françoise Blog

Eind 2015 besloot ik te gaan bloggen. En daar hoorde naar mijn idee ook een eigen Instagram-account bij. Op mijn persoonlijke account had ik inmiddels zo’n 500 volgers, dat kunstje durfde ik wel te herhalen bij een nieuw, tweede account voor mijn blog.

In het begin postte ik een mix van eigen foto’s en beelden die ik via Pinterest verzamelde. De eerste eigen foto plaatste ik op 20 januari 2016, de dag waarop mijn blog live ging. Omdat ik inmiddels beter wist hoe het hele Instagram-wereldje werkte, kreeg ik hier meteen al aardig wat likes op. 73 in totaal. En meteen uit binnen- en buitenland. Magisch!

Volgen om het volgen

Inmiddels ben ik 2 jaar verder en hebben heel wat foto’s hun weg naar mijn Instagram-account gevonden. De beelden van Pinterest zijn er tussenuit; ik plaats nu nog alleen eigen beeld. En het aantal volgers? Dat groeide tot iets meer dan 1660. Niet heel weinig, maar ook geen 10.000 of 4 miljoen.

Vooral in 2016 groeide het aantal volgers hard, 2017 was een lastiger jaar. Hoe dit kwam? Ik weet het niet helemaal zeker. Maar wat ik wel weet is dat begin 2017 het mode werd om zoveel mogelijk volgers te hebben en er zelf maar enkelen terug te volgen. Het grote ‘volg- en ontvolg’-spel was begonnen.

Algoritme galore

En dan was er nog het algoritme. Dit was in 2017 een woord dat bij veel Instagrammers veel frustratie opriep. Tot begin 2017 was de tijdlijn chronologisch opgezet, maar de mensen van Instagram besloten dat dit anders moest. Veel grote accounts zouden te makkelijk te veel aandacht krijgen en zo heel snel groeien zonder er al te veel voor te doen.

Door de tijdlijn te baseren op interactie (en niet de weergave dus niet meer chronologisch te maken), konden kleinere accounts eerder boven drijven. Het gevolg: ze kregen soms meer likes en volgers dan sommige grote accounts. Omdat het daardoor lastiger werd om snel te groeien, ontstond de handel in volgers.

Likes en volgers

Is het dan helemaal niet meer mogelijk om te groeien? En zijn alle grote accounts cheaters? Nee hoor. Eerlijkheid duurt het langst. En creativiteit wordt ook nog steeds beloond, evenals interactie. Want ook al maak je perfecte foto’s en is je outfit altijd on fleek, niet reageren, liken of terugvolgen kan in 2018 ècht niet meer.

Een aantal accounts waarvan ik weet dat ze in 2017 behoorlijk zijn gegroeid, zijn bijvoorbeeld die van Theo-Bert Pot (61.500.000 volgers), Maison Loula (11.000 volgers) en Tarinda Straver (5.776 volgers). Waarom? Omdat ze alle drie hun niche hebben gevonden (les 1), authentiek zijn (2) en daarnaast ook altijd de interactie opzoeken (les 3). En dan is er nog de belangrijkste les van allemaal: wees creatief!

Instagram in 2018

Hoewel er veel IG’ers willen overstappen naar een ander platform (gaat Pinterest een revival beleven? Of gaan we allemaal vloggen op Youtube?) blijf ik nog even rondhangen op Instagram. Waarom? Omdat ik de combinatie van beeld (Instagram) en geluid (Instagram Stories) erg leuk vind. Persoonlijk heb ik niet het geduld om op een avond meerdere vlogs van 5 of 6 minuten te bekijken.

En dan is er nog het allerbelangrijkste: beeld is universeel. Ik hoef geen Portugees, Frans, Japans, Koreaans of Arabisch te spreken om een foto te snappen. Daarmee ligt de hele wereld voor mij open en voel ik me verbonden met iedereen, waar dan ook ter wereld. En volgens mij is dat uiteindelijk het ultieme doel van social media.

Ben je het met mij eens? Of denk je er anders over? Ik hoor het graag van je!

Foto’s: By Françoise Blog.